Podstawowe normy regulujące czas pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej (w tym lekarzy) zawarte są w rozdziale 4 dz.I ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91 poz. 408 ze zm.).
W szczególności art. 32 g ust. 1 stanowi, że czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładzie opieki zdrowotnej nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, z tym że czas pracy pracowników (lekarzy) niektórych komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) jest krótszy i nie może przekraczać 5 godzin na dobę i przeciętnie 26 godzin i 15 minut na tydzień.
W zależności od przyjętej organizacji pracy wymiar czasu pracy może być wydłużony nawet do 12 godzin na dobę, tak jednak aby w przyjętym okresie rozliczeniowym czas pracy lekarza nie przekroczył przeciętnie 40 godzin na tydzień, zaś okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 4 tygodnie a w szczególnie uzasadnionych przypadkach 12 tygodni (art.32 i cytowanej ustawy).
A zatem praca wykonywana ponad dobową normę jest pracą w godzinach nadliczbowych, za którą przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. Jeżeli natomiast zastosowano rozkład czasu pracy w wyniku którego wymiar czasu pracy został przedłużony na przykład do 8 godzin na dobę, to pracą w godzinach nadliczbowych będzie praca wykonywana w czasie przekraczającym przeciętną tygodniową normę 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.
W omówionym zakresie nie mają zastosowania przepisy Kodeksu pracy o czasie pracy, gdyż materia ta została wyczerpująco uregulowana w odrębnych przepisach, a mianowicie w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. Natomiast niektóre przepisy tej ustawy odsyłają do konkretnych artykułów Kodeksu pracy, na przykład art. 32i ust. 2 ustawy o zoz do art. 1294 § 2 Kodeksu pracy, jeżeli chodzi o tryb przedłużenia okresu rozliczeniowego powyżej 4 tygodni. W takiej sytuacji, jak również w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, stosuje się przepisy Kodeksu pracy.
Jacek Marczak
Radca prawny
Bydgoszcz, dnia 03 lutego 2003r.
