3 marca 2014

 

W związku z tym, że SN zajął różne i dokładnie odwrotne stanowiska w sprawie zaliczania części godzin dyżurowych do normalnych godzin pracy ( dwa razy SN uznał to za nieprawne, raz za prawne) – ZK OZZL podjął stanowisko zalecające lekarzom własciwe postępowanie w tej sprawie. Stanowisko przedstawiamy poniżej:

 

 

Stanowisko nr 1/02/2014 nr 1/02/2014

w sprawie zalecanego postępowania lekarzy w celu uzyskania pełnego wynagrodzenia za dyżury medyczne

1.            Wobec niejednolitych orzeczeń Sądu Najwyższego w sprawach dotyczących zaniżania wynagrodzeń za dyżury medyczne (przez zaliczanie części godzin dyżurowych do normalnego czasu pracy), Zarząd Krajowy OZZL zaleca zainteresowanym lekarzom aby wystąpili oni  z sądowym zawezwaniem pracodawcy do próby ugodowej,  a nie z pozwem sądowym o zapłatę.

 2.            Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej powinien zostać skierowany do sądu rejonowego właściwego dla siedziby pracodawcy. Sąd Rejonowy rozpoznaje sprawę bez względu na wartość przedmiotu sporu – kwoty ewentualnej dopłaty do wynagrodzenia za dyżury medyczne.

3.            Skutecznie i poprawnie wniesione zawezwanie do próby ugodowej przerywa bieg przedawnienia. Skutek ten nastąpi niezależnie od tego, czy pracodawca w jakikolwiek sposób zareaguje na przedmiotowe zawezwanie.

 4.            Dzięki temu lekarze będą mogli spokojnie czekać (nie obawiając się, że ich roszczenie ulegnie przedawnieniu) na  uchwałę Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów, która ma moc zasady prawnej powszechnie obowiązującej w postępowaniach sądowych dotyczących analogicznej problematyki. Nie narażą się też na ryzyko zwrotu kosztów zastępstwa procesowego stronie przeciwnej (pracodawcy) co miałoby miejsce w przypadku przegranego procesu.

 5.            Dopiero po zapoznaniu się z wymienioną wyżej uchwałą (Sądu Najwyższego w Składzie Siedmiu Sędziów) lekarze powinni zdecydować czy jest celowe wystąpienie przeciwko pracodawcy z pozwem o zapłatę na drogę sądową (czy sprawa rokuje wygraną).

6.            ZK OZZL zaleca aby działania opisane w pkt. 1 były podejmowane  przy pomocy prawnika (adwokat, radca prawny).