Pracownikowi, który rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia na podst. art. 55 § 11 kp – kodeks pracy przyznaje prawo do odszkodowania z tego tytułu. Wystąpienie z roszczeniem o odszkodowanie w związku z podaniem mobbingu, jako przyczyny tego rozwiązania (art. 94 3 § 4) kp powoduje, że powód dochodzi dwóch niezależnych odszkodowań.
W pierwszej kolejności pracownik powinien wezwać na piśmie pracodawcę do wypłaty odszkodowania na podstawie art. 55 § 11 kp określając jej wysokość w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia oraz odszkodowania na podstawie (art. 94 3 § 4) w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów, a także zakreślając termin zapłaty. Bezskuteczny upływ terminu uprawnia do złożenia pozwu do sądu pracy
Prawo do pierwszego odszkodowania pracownik nabędzie tylko wówczas, gdy pracodawca rzeczywiście dopuścił się względem niego ciężkiego naruszenia podstawowego obowiązku, jaki ustawodawca nałożył na niego w art. 943 kp, a mianowicie przeciwdziałania mobbingowi. Po stronie pracodawcy musi zachodzić przesłanka zawinienia: wina umyślna lub rażące niedbalstwo. Sytuacja taka zachodzi, gdy to sam pracodawca jest sprawcą mobbingu lub osoba działająca w jego imieniu oraz gdy pracodawca nie podjął żadnych czynności przeciwdziałających mobbingowi.
