KOMUNIKAT:
W dniu 30 grudnia 2011 roku w Warszawie, w Klubie Lekarza przy ul. Raszyńskiej odbyło się wspólne posiedzenie następujących organizacji i środowisk lekarskich: Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, Federacji Pracodawców Porozumienie Zielonogórskie, Federacji Pracodawców Ochrony Zdrowia oraz środowiska lekarzy skupionych wokół portalu internetowego Konsylium 24.
Celem posiedzenia było opracowanie jednolitych rekomendacji dla lekarzy w sprawie wypisywania recept na leki refundowane po 01 stycznia 2012 roku. Rekomendacje takie stały się konieczne wobec faktu, że nie zmienione zostały niezwykle opresyjne, a przy tym niejasne zasady wypisywania recept i odpowiedzialności lekarzy za ewentualne błędy popełnione przy tym wypisywaniu oraz wobec faktu, że niektóre nowe obowiązki narzucone na lekarza (zwłaszcza obowiązek wskazywania na stopień odpłatności każdego wypisanego leku) – praktycznie sparaliżowałyby proces udzielania porad lekarskich zabierając lekarzom cały czas przeznaczony normalnie na diagnozowanie i leczenie chorych (dotyczy to szczególnie ambulatoryjnej opieki zdrowotnej).
Organizacje, których przedstawiciele uczestniczyli w posiedzeniu, reprezentują praktycznie 100 % lekarzy, bo OZZL reprezentuje lekarzy zatrudnionych w ZOZ-ach na podstawie umowy o pracę i kontraktów, Porozumienie Zielonogórskie skupia (głównie) lekarzy POZ, Federacja Pracodawców Ochrony Zdrowia – reprezentuje (głównie) Ambulatoryjną Specjalistyczną Opiekę Zdrowotną, a wokół portalu Konsylium 24 skupionych jest niemal 30 tys. lekarzy praktycznie wszystkich specjalności.
Dodać należy, że także większość Okręgowych Izb Lekarskich – w taki czy inny sposób – poparła działania lekarzy sprzeciwiające się nowym przepisom o wypisywaniu recept na leki refundowane. Lista tych izb jest na stronach internetowych OZZL.
Rekomendacje wspólne w/w organizacji oraz dokładna instrukcja postępowania lekarzy przy wypisywaniu leków refundowanych po 01 stycznia 2012 roku przedstawione są poniżej.
Z powodu tego, że dokładna instrukcja w/w organizacji powstała stosunkowo późno – na dwa dni przed dniem od którego powinna być stosowana (powodem było oczekiwanie na jakiś pozytywny ruch rządu lub ministra zdrowia) mogło się zdarzyć, że w niektórych regionach poszczególne organizacje lekarskie przygotowały i rozpropagowały instrukcje różniące się nieco szczegółami od instrukcji wspólnej. Tak stało się np. w województwie wielkopolskim, gdzie ustalono inne miejsce przybijania pieczątki na recepcie. Te drobne odmienności nie przekreślają ważności wspólnej akcji i nie przeczą zasadniczej jej idei, którą jest: Lekarze leczą, NFZ refunduje.
WSPÓLNE REKOMENDACJE DLA LEKARZY
dotyczące wypisywania recept na leki refundowane po 01 stycznia 2012r, ustalone przez organizacje biorące udział w posiedzeniu w dniu 30 grudnia 2011r.
W związku z tym, że nowe przepisy dotyczące wypisywania recept na leki refundowane zawierają niejasne i niezwykle represyjne wobec lekarzy przepisy, które dodatkowo zmuszałyby lekarzy do poświęcenia ogromnej ilości czasu na czynności biurokratyczne (kosztem normalnej pracy lekarza), niżej wymienione organizacje rekomendują lekarzom aby:
Przy wypisywaniu recept na leki refundowane od 1 stycznia 2012 roku, nie odnosili się oni w ogóle do sprawy refundacji leków, to znaczy aby nie zaznaczali na recepcie czy pacjent ma uprawnienia do refundacji czy ich nie ma, czy ma dodatkowe przywileje w tym zakresie, czy ich nie ma oraz aby nie zaznaczali odpłatności przepisanego leku.
Tylko takie zachowanie pozwoli lekarzowi ustrzec się kary, która w przeciwnym wypadku jest – praktycznie nie do uniknięcia (jeżeli przepisy prawa będą stosowane literalnie),bo zgodnie z ustawą lekarz może być ukarany (kwotą równą kwocie refundacji leku) w następujących przypadkach:
– gdy lekarz źle zweryfikuje dokument uprawniający pacjenta do refundacji leków (nawet jeżeli lekarz nie popełnił w tym zakresie błędu, ale wynikał on z działań innych osób np. pracodawcy pacjenta lub ZUS-u)
– gdy lekarz wskaże niewłaściwy stopień odpłatności za lek,
– gdy lekarz zastosuje w danej chorobie inny lek niż powinien był zastosować wg oceny kontrolera NFZ.
Szczegółowa instrukcja postępowania lekarzy przy wypisywaniu recept na leki refundowane po 01 stycznia 2012 roku przedstawiona jest poniżej.
SZCZEGÓŁOWA INSTRUKCJA
Lekarze wypisujący recepty na leki refundowane po 01 stycznia 2012 roku, przy wykorzystaniu starych ( możliwe do końca czerwca 2012 r) lub nowych rodzajów recept powinni postępować w sposób następujący:
Pola (rubryki) recept przeznaczone na:
1. Wskazanie oddziału NFZ w którym ubezpieczony jest pacjent (w starych i nowych wzorach recept)
2. Wskazanie uprawnień dodatkowych pacjenta (w starych i nowych wzorach recept)
3. Wskazanie istnienia choroby przewlekłej czyli zaznaczenie literki P (wyłącznie w starych wzorach recept)
4. Wskazanie stopnia odpłatności za dany lek: Bezpłatny, ryczałt, 30%, 50%, 100% (wyłącznie w nowych wzorach recept)
POZOSTAWIAMY PUSTE ! ( do uzupełnienia przez aptekarza)
W to miejsce przystawiamy pieczątkę o treści „ Refundacja leku do decyzji NFZ” – starając się jednak pozostawić miejsce na odpowiednie uzupełnienie recepty w tych rubrykach przez aptekarza.
UWAGA !
Przystawienie pieczątki nie oznacza, iż wystawiamy receptę na 100% !
Wręcz przeciwnie, wskazuje, że chcemy aby pacjent skorzystał z takich uprawnień jakie posiada, których określenie i weryfikacja przekracza jednak nasze możliwości !
Jeżeli lekarz nie ma pieczątki o treści jak wyżej, to wpisuje na recepcie ręcznie: Refundacja leku do decyzji NFZ (lub krócej: refundacja do decyzji NFZ) . Przedtem nalezy sprawdzić, czy możliwe jest otrzymanie pieczątki w regionalnej (lokalnej) komórce jednej z organizacji, które opracowały niniejszą instrukcję lub w Okręgowej Izbie Lekarskiej (wiele z nich produkuje pieczątki we własnym zakresie).
W dokumentacji medycznej chorego (prowadzonej wg zasad przewidzianych w odpowiednich przepisach) dodatkowo wpisujemy tekst: „Brak możliwości weryfikacji uprawnień pacjenta do leków refundowanych” lub w skrócie BMWU
W przypadku, gdy pacjent choruje na chorobę przewlekłą, dla której refundacja leku jest większa niż refundacja tego samego leku w innej chorobie (lek dla pacjenta jest tańszy), lekarz wydaje – na życzenie pacjenta – zaświadczenie na zwykłej kartce papieru, że pacjent choruje na daną chorobę i wskazując ew. stopień zaawansowania choroby, np.: Jan kowalski choruje na astmę. Pacjent będzie mógł dołączyć (przypiąć) to zaświadczenie do recepty, okazując je w aptece, aby aptekarz wiedział, że ma zastosować wyższy stopień refundacji (niższą odpłatność dla chorego). Zaświadczenie to aptekarz – za zgodą pacjenta – będzie mógł dołączyć do recepty.
NIE ZALEŻY NAM BOWIEM NA TYM, ABY PACJENT UCIERPIAŁ, ALE ABY MIEĆ WIĘCEJ CZASU NA LECZENIE I DIAGNOZOWANIE CHORYCH I NIE MARNOWAĆ GO NA BIUROKRATYCZNE ZAJĘCIA ORAZ ABY NIE NARAŻAĆ SIĘ NA NIEZASŁUŻONE KARY !
Lekarze nie powinni pobierać od chorych oświadczeń o ich domniemanym ubezpieczeniu lub prawie do refundacji ponieważ – do końca – nie ma pewności czy takie oświadczenie jest wiarygodne (pacjent może nie wiedzieć, że np. jego pracodawca nie opłacił aktualnej składki na NFZ).
UWAGA!
Jeżeli zdarzyło się, że w danym regionie doszło już do ustaleń dotyczących szczegółów wypisywania recept na leki refundowane, które nieco różnią się od powyższej instrukcji, ale zachowana jest zasadnicza idea: lekarz nie odnosi się do sprawy uprawnień do refundacji i do stopnia odpłatności za lek – należy przyjąć taki sposób postępowania, który gwarantuje jego powszechność i jednolitość
Powyższy tekst został opracowany na podstawie ustaleń dokonanych wspólnie przez organizacje i środowiska lekarskie biorące udział w posiedzeniu w dniu30 grudnia 2011 roku w Warszawie w Klubie Lekarza przy ul. Raszyńskiej.
K. Bukiel – przewodniczący ZK OZZL
