Główne tezy
konferencji prasowej związków zawodowych w dniu 14 marca 2016r.
9 (niżej podpisanych) ogólnokrajowych związków zawodowych (ZZ) skupiających wszystkie zawody medyczne porozumiało się ze sobą aby wspólnie doprowadzić do rozwiązania jednego z najważniejszych problemów polskiej publicznej służby zdrowia, jakim jest brak sprawiedliwego systemu wynagradzania jej pracowników.
Jest to jeszcze spuścizna PRL, gdy opiekę zdrowotną traktowano jako gorszy, bo nieprodukcyjny dział gospodarki, a jej pracowników jako osoby będące „na utrzymaniu” społeczeństwa. Sytuacji tej nie zmieniła reforma z roku 1999. Zapowiadane urynkowienie ochrony zdrowia okazało się fragmentaryczne i wybiórcze. Wynagrodzenia pracowników służby zdrowia nie mają rynkowej wartości, bo ceny za refundowane świadczenia zdrowotne też nie są rynkowe, ale ustalane są dowolnie przez państwowego płatnika. W ogromnej większości są one zaniżone w stosunku do rzeczywistych kosztów. Dyrektorzy szpitali, aby nie dopuścić do upadku swoich zakładów, redukują maksymalnie zatrudnienie i płace, stwarzając zagrożenie dla bezpieczeństwa chorych. Publiczna ochrona zdrowia funkcjonuje tylko „dzięki” wyzyskowi ekonomicznemu swoich pracowników.
W systemie nie ma żadnych „pokojowych” mechanizmów kształtowania wynagrodzeń. Pensje pracowników rosną jedynie „od strajku do strajku”. ZZ nie godzą się na tak takie rozwiązanie. Zmuszanie pracowników medycznych do strajkowania o należne wynagrodzenie to ich poniżanie, niszczenie etosu ich zawodów, obniżanie ich rangi i zaufania społecznego. Pracownicy służby zdrowia chcą się porozumieć, nie strajkować. Nie zrezygnują jednak ze swoich uzasadnionych postulatów pod wpływem szantażu moralnego stosowanego przez rządzących.
W sytuacji, gdy ceny za refundowane świadczenia zdrowotne ustalane są przez państwo, także pensje pracowników, będące największą częścią kosztów szpitali powinny być ustalone w formie powszechnie obowiązującego prawa. Zatem ZZ wyrażają poparcie dla inicjatywy Ministra Zdrowia K. Radziwiłła aby ustalić drogą ustawową minimalne wartości wynagrodzenia dla poszczególnych grup zawodów medycznych w publicznej służbie zdrowia. W ten sposób problem płac w służbie zdrowia zostanie rozwiązany jak w innych „służbach” : w wojsku, policji, prokuraturze, sądownictwie itp., gdzie strajk, jako forma walki o płace jest równie niepożądany.
Wszystkie ZZ reprezentowane na konferencji prasowej ustaliły wspólne postulaty płacowe dla wszystkich zawodów medycznych. To oznacza, że postulaty jednej grupy zawodowej są akceptowane i popierane przez pozostałe grupy (i związki zawodowe). Jest to ważne, bo dotychczas rządzący – przy jakiejkolwiek dyskusji dotyczącej płac w ochronie zdrowia – działali tak, aby skłócić poszczególne grupy zawodowe ze sobą.
Rozumiejąc, że decyzje w tej sprawie musi podjąć Rząd, a nie tylko Minister Zdrowia, ZZ zwróciły się z odpowiednim pismem do Premier Beaty Szydło. Związki oczekują, że Pani Premier spotka się z nimi, a następnie Rząd przygotuje projekt ustawy przewidującej minimalne stawki pensji zasadniczej dla poszczególnych grup zawodowych, stanowiące odniesienie do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce (analogicznie, jak w innych „służbach”).
W razie braku pozytywnej reakcji na przedstawione wyżej postulaty, ZZ skorzystają z prawa do organizowania wszelkich form akcji protestacyjnych, włącznie ze strajkiem „generalnym” (tzn. obejmującym wszystkie zawody medyczne) w służbie zdrowia.
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Pracowników Diagnostyki Medycznej i Fizjoterapii,
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Techników Medycznych Radioterapii
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Pracowników Fizjoterapii
- Krajowy Związek Zawodowy Pracowników Ratownictwa Medycznego
- Krajowy Związek Zawodowy Pracowników Medycznych Laboratoriów Diagnostycznych
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Techników Medycznych Elektroradiologii
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Fizjoterapia,
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych,
- Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy.
