Nr …..
Sz.P. ………..
Przewodniczący Oddziału Terenowego OZZL
……………….
W odpowiedzi na zapytanie Pana Przewodniczącego w sprawie interpretacji art. 4a ustawy z dnia 16 grudnia 1994r. ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw, w brzmieniu dodanym ustawą z dnia 22 grudnia 2000r. o zmianie powyższej ustawy, wyjaśniam, co następuje:
Przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w art. 4a ustawy z dnia 16.12.1994r. w wysokości nie niższej niż 203 złote miesięcznie odnosi się, – zgodnie z tym przepisem – do pełnego wymiaru czasu pracy, co oznacza pracę w ramach obowiązującej miesięcznej normy czasu pracy. Tymczasem dyżur medyczny, jak to wynika z art. 18d ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej,(Dz.U.Nr 91 poz. 408 z późn.zm.) jest wykonywaniem czynności zawodowych przez lekarza poza normalnymi godzinami pracy. Jest to więc dodatkowe zadanie robocze wykonywane za odrębnym (dodatkowym) wynagrodzeniem w wysokości ustalonej na zasadach określonych w art. 32j ust. 4 – 6 ustawy o zoz-ach, które to zadanie może, lecz nie musi być zlecone lekarzowi i to w różnym rozmiarze, w granicach do 8 dyżurów miesięcznie.
Zatem przyznanie kwoty co najmniej 203 złote nie obejmuje odrębnego wynagrodzenia za dyżury medyczne.
Przyrost wynagrodzenia w rozumieniu cytowanego wyżej art. 4a stanowi ustawową podwyżkę wynagrodzenia w oznaczonej minimalnej kwocie 203 złote, nie może więc być realizowany w formie dodatku do wynagrodzenia, lecz winien być traktowany jak każda inna podwyżka wynagrodzenia (nie nakazana ustawą).
Z wyrazami szacunku
Jacek Marczak – radca prawny
