Uchwała programowa
XII Krajowego Zjazdu Delegatów OZZL z dnia 19/20 października 2012 roku
1.
XII Krajowy Zjazd Delegatów OZZL stwierdza, że pomimo wzrostu płac lekarskich, jaki nastąpił w wyniku strajków i protestów w latach 2006 – 2008, wynagrodzenia lekarzy zatrudnionych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej w większości przypadków są nadal – w przeliczeniu na jeden etat – dużo niższe niż by to wynikało ze znaczenia zawodu lekarza i roli jaką pełni w społeczeństwie. Zaniżanie płac personelu medycznego, obok limitowania świadczeń zdrowotnych jest bowiem sposobem ukrycia wielkiego niedoboru środków publicznych przeznaczanych na lecznictwo w stosunku do deklarowanego „koszyka” świadczeń gwarantowanych. Dlatego kolejne rządy uciekają od trwałego uregulowania zasad wynagradzania lekarzy np. przez wycenę pracy lekarza w procedurze finansowanej przez NFZ lub w postaci ustawowego określenia minimalnych płac lekarzy – pracowników albo przez wprowadzenie do systemu ochrony zdrowia rynkowych mechanizmów ustalania cen (wolne ceny, wolna konkurencja, demonopolizacja płatnika).
2.
Sytuacja lekarzy (i innych pracowników medycznych) pogorszy się jeszcze bardziej w związku z planowanym przekształceniem szpitali w spółki prawa handlowego przy jednoczesnym pozostawieniu administracyjnego ustalania cen i znacznym niedoszacowaniu wyceny świadczeń szpitalnych przez NFZ: w sposób dowolny, bez żadnej merytorycznej metodologii, bez uwzględniania wszystkich elementów kosztów świadczeń, w tym pracy lekarza oraz w sytuacji głębokiego niedofinansowania publicznej ochrony zdrowia w stosunku do deklarowanego zakresu świadczeń refundowanych. W takich warunkach powstałe spółki – aby nie zbankrutować – będą musiały drastycznie ograniczyć koszty, a największą pozycją w tych kosztach są płace. Jest zatem oczywiste, że w zamyśle rządzących płace lekarzy zamiast wzrosnąć mają być obniżone. Można się spodziewać, że w tym kierunku pójdą też prace planowanej Agencji Taryfikacji.
3.
Konieczne jest zatem podjęcie działań, które doprowadzą do istotnej i trwałej poprawy wynagrodzeń lekarzy. Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że najlepszym sposobem wywalczenia lepszych płac przez lekarzy jest grupowa rezygnacja z pracy. Dodatkowo, gdy akcja taka zostanie przeprowadzona jednocześnie i masowo w całym kraju, możliwe będzie podjęcie merytorycznych negocjacji lekarzy z rządem także w sprawie wielu innych – nierozwiązanych dotąd – problemów, jak: wypisywanie recept na leki refundowane, szkolenie podyplomowe, warunki kontraktowania świadczeń z NFZ, wzrost nakładów publicznych na ochronę zdrowia.
4.
Wobec powyższego XII Krajowy Zjazd Delegatów OZZL postanawia, że głównym zadaniem Związku będzie przygotowanie i koordynacja ogólnopolskiej akcji polegającej na grupowej rezygnacji z pracy lekarzy udzielających świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Scenariusz i kalendarz akcji oraz podstawowe cele i postulaty zawarte są w załączniku do uchwały.
5.
Zjazd upoważnia Zarząd Krajowy OZZL do dokonania zmian w w/w załączniku, jeżeli okażą się one konieczne i nie naruszą istoty akcji.
Załącznik do uchwały programowej:
1. Scenariusz
ogólnopolskiej akcji grupowej rezygnacji z pracy lekarzy
Podstawowym elementem akcji będą lokalne porozumienia lekarzy, którzy powstrzymają się od pracy. Porozumienia te powinny obejmować najlepiej wszystkich lekarzy zatrudnionych w szpitalach (innych zakładach opieki zdrowotnej) w danym województwie. Jeżeli nie uda się tego zrobić na terenie całego województwa, to porozumienie powinno obejmować lekarzy ze szpitali położonych w kilku sąsiadujących ze sobą powiatach. Alternatywą jest tworzenie porozumień obejmujących jedną specjalizację – na terenie województwa, kilku województw lub kraju.
Porozumienia takie są potrzebne aby lekarze decydujący się na grupowe zwolnienie z pracy:
1. wiedzieli wzajemnie o swoich działaniach i koordynowali je, dzięki czemu będą mieć pewność, że stanowią na danym terenie na tyle liczną grupę, że nie zostaną zastąpieni przez innych,
2. utworzyli jedno przedstawicielstwo, które będzie ich reprezentować przy ewentualnym negocjowaniu nowych warunków zatrudnienia na szczeblu lokalnym,
3. utworzyli alternatywną – dla publicznej ochrony zdrowia – formę udzielania pomocy lekarskiej.
Na szczeblu centralnym powyższe porozumienia utworzą jeden ogólnopolski komitet koordynacyjny. Komitet ten weźmie udział w negocjacjach na szczeblu krajowym z rządem, jeżeli do nich dojdzie. Komitet ustali ogólnopolskie postulaty lekarzy i będzie koordynował przebieg akcji oraz decydował o wszelkich sprawach dotyczących akcji, w tym o jej zakończeniu.
2.Plan i kalendarz przygotowań do akcji:
1. Powołanie koordynatorów – liderów, którzy będą zajmować się tworzeniem „lokalnych” porozumień w danym województwie. Ich ilość powinna być uzależniona od wielkości województwa i ilości szpitali w danym województwie – w sumie powinno być ok. 50 liderów. Jeżeli pojawi się propozycja tworzenia porozumień obejmujących określoną specjalizację – trzeba będzie powołać dodatkowych liderów-koordynatorów dla danej specjalizacji –termin – do końca 2012 r.
2. Spotkania z lekarzami w KAŻDYM SZPITALU PUBLICZNYM W POLSCE – w celu przedstawienia idei akcji i zbierania deklaracji udziału w niej –termin – od listopada 2012 do końca maja 2013
3. Ogólnopolskie spotkanie liderów wraz z ZK OZZL w celu oceny dotychczasowego przebiegu akcji i ustalenia dalszych kroków – do końca czerwca 2013 roku.
3. Postulaty, cele.
1. Wzrost nakładów na ochronę zdrowia ze środków publicznych do 7 %PKB.
2. Stworzenie merytorycznej wyceny świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych z uwzględnieniem wyceny pracy personelu medycznego, co stworzy warunki do godziwego wynagradzania lekarzy.
3. Ustawowe zagwarantowanie lekarzom, zatrudnionym podmiotach leczniczych finansowanych ze środków publicznych :
· płatnego urlopu szkoleniowego.
· prawa do odpisywania od podstawy opodatkowania wydatków na książki i czasopisma medyczne oraz inne formy szkolenia podyplomowego.
4. Ustawowe określenie minimalnych, bezpiecznych norm zatrudnienia dla lekarzy w podmiotach leczniczych finansowanych ze środków publicznych.
4. Zmiana w przepisach dotyczących wypisywania recept refundowanych w taki sposób, aby lekarz nie był zobowiązany do weryfikacji prawa pacjenta do refundacji ani do określania stopnia refundacji.
