PYTANIA,
na które odpowiada Program Racjonalnego Systemu Opieki Zdrowotnej
1.Cele projektowanego systemu opieki zdrowotnej.
-
Jakie są cele systemu opieki zdrowotnej (na przykład maksymalna taniość świadczeń zdrowotnych, bezpłatny dostęp do świadczeń dla wszystkich obywateli, wydolność systemu – bezpieczeństwo zdrowotne obywateli, brak kolejek, szarej strefy, korupcji)?
-
Czy jest możliwe aby system opieki zdrowotnej był wydolny, bez kolejek, szarej strefy, korupcji?
2. Sposób finansowania służby zdrowia – jako całości .
Czy wszyscy obywatele powinni być „ubezpieczeni”? Czy wprowadzić dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne? Czy finansowanie świadczeń ze środków publicznych?
Jeżeli finansowanie ze środków publicznych – czy wprowadzać składkę osobistą czy finansowanie z budżetu, a może finansowanie z budżetu w postaci „bonu zdrowotnego” (określona kwota pieniędzy przypadająca na świadczenia zdrowotnej dla jednego obywatela w ciągu jednego roku) ?
Czy możliwa i czy potrzebna jest konkurencja między płatnikami w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego? Czy potrzebny jest mechanizm wyrównawczy między tymi firmami i jakie powinny być główne kryteria tego wyrównania ?
Kto powinien ustalać wysokość składki ( bonu) ?
Czy firmy realizujące powszechne ubezpieczeni zdrowotne powinny mieć prawo zmiany wysokości składki?
Jak zapewnić elastyczność („otwartość”) finansowania służby zdrowia przy stałej wysokości składki (bonu, odsetka PKB przeznaczonego na służbę zdrowia) ? Czy elastyczność ta jest potrzebna?
Jaki sposób finansowania świadczeń zdrowotnych jest lepszy – na zasadzie „świadczeń rzeczowych” czy „zwrocie kosztów” ?
Czy medycyna ratunkowa powinna być finansowana odrębnie od pozostałych świadczeń, bezpośrednio z budżetu państwa?
3.Finansowanie poszczególnych świadczeniodawców i organizacja udzielania świadczeń zdrowotnych.
Czy świadczeniodawcy powinni być finansowani za udzielone świadczenia, czy ryczałtowo – w formie rocznych budżetów?
Czy powinno być równouprawnienie świadczeniodawców w dostępie do środków publicznych przeznaczonych na świadczenia zdrowotne? Czy pacjenci powinni mieć wolny wybór świadczeniodawcy?
Czy powinien istnieć „konkurs ofert” czy inny sposób „wejścia” na rynek świadczeń zdrowotnych refundowanych ze środków publicznych? Jeżeli inny sposób – jaki?
Czy każdy świadczeniodawca powinien otrzymywać tę samą kwotę refundacji ze środków publicznych za to samo ( tak samo zdefiniowane) świadczenie ? Czy ustalona kwota refundacji powinna obowiązywać wszystkich ubezpieczycieli i odnosić się do całego kraju, czy powinna obowiązywać zasada, że każda firma określa swoją kwotę refundacji i tę kwotę płaci wszystkim swoim świadczeniodawcom? Jakie są zalety i wady obu rozwiązań?
Kto powinien ustalać kwoty refundacji i na jakich zasadach?
Czy możliwa jest konkurencja między firmami realizującymi powszechne „ubezpieczenie” zdrowotne (dysponującymi środkami publicznymi ze „składki” lub „bonu zdrowotnego”) – jeżeli firmy te nie mogą różnicować składki i są zobowiązane do refundacji tej samej kwoty za to samo świadczenie ? Czym konkurowałyby takie firmy?
Czy jest potrzebne i czy jest możliwe zrezygnowanie z limitowania świadczeń zdrowotnych refundowanych ze środków publicznych ( powszechnego „ubezpieczenia” zdrowotnego)?
Jakie mechanizmy mogą zastąpić limitowanie świadczeń ?
Czy potrzebne i czy możliwe jest istnienie bezpośrednich dopłat pacjentów do niektórych świadczeń zdrowotnych? Czy takie dopłaty naruszają konstytucyjną zasadę równego dostępu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych?
Kto powinien ustalać zakres i wielkość współpłacenia? Czy powinny istnieć mechanizmy osłonowe – jakie, dla kogo?
Czy świadczeniodawcy powinni mieć prawo ustalania cen wyższych niż kwota refundacji z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (kwotę powyżej refundacji opłacałby pacjent lub jego ubezpieczenie dodatkowe) ? Czy takie rozwiązanie narusza konstytucyjną zasadę równego dostępu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych?
Czy istnieje niebezpieczeństwo nieuzasadnionego podnoszenia cen przez świadczniodawców powyżej kwoty refundacji ze środków publicznych? Jakie mechanizmy można wprowadzić aby zapobiec temu niebezpieczeństwu?
Kto powinien ustalać standardy: postępowania medycznego, kosztów, wyposażenia zakładów opieki zdrowotnej, wymagań odnośnie personelu itp. ?
Czy potrzebe są dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne ? Od czego takie ubezpieczenia powinny ubezpieczać?
Co oznacza pojęcie „koszyk świadczeń gwarantowanych” ze środków publicznych, czy jest to spis świadczeń bezpłatnych?
Jaka powinna być wielkość środków publicznych, przeznaczonych na świadczenia zdrowotne?
Czy zakłady opieki zdrowotnej powinny funkcjonować jak przedsiębiorstwa rynkowe?
