kopia odpisu postanowienia niżej:
Sygn. akt VII P 1947/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2009 r.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Soćko
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 grudnia 2009 roku w Warszawie
sprawy z powództwa Instytutu Reumatologii w Warszawie
przeciwko Terenowemu Oddziałowi Okręgowego Związku Zawodowego Lekarzy przy Instytucie
Reumatologii w Warszawie
o zobowiązanie organizacji związkowej do ujawnienia listy członków
postanawia:
odrzucić pozew.
Uzasadnienie :
Pozwem z dnia 28 października 2009 r. skierowanym przeciwko Terenowemu Oddziałowi Okręgowego Związku Zawodowego Lekarzy przy instytucie Reumatologii w Warszawie Instytut Reumatologii w Warszawie wniósł o stwierdzenie, że powodowi przysługuje prawo do żądania od pozwanego listy członków organizacji wg. stanu na dzień l października 2009 r. tj. dzień żądania przyznania zwolnienia wskazanej w uchwale osobie z obowiązku świadczenia pracy w związku z pracą w organizacji związkowej, a związek zawodowy zobowiązany jest taką listę pracodawcy przekazać.
Zgodnie żart. 199 § l k.p.c. Sąd odrzuci pozew jeżeli droga sądowa jest niedopuszczalna. Kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne) – ( art.l k.p.c.). Do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy ( art.2 § l k.pc.).
Niniejsza sprawa nie jest sprawą cywilną której definicję statuuje arl. l k.pc. , a więc droga sądowa jest niedopuszczalna. Zgodnie z art. l ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, spór zbiorowy pracowników z pracodawcą lub pracodawcami może dotyczyć warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych. W świetle art. 476§1 k.p.c. niniejsza sprawa nie może być uznana za sprawę z zakresu prawa pracy, albowiem dotyczy praw i wolności pracowników zrzeszonych w związku zawodowym ( zachowania w poufności okoliczności związanych z członkostwem w związku zawodowym ) – ( vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1986 r, sygn. akt III PZP 72/86 publikowana w systemie informacji prawniczej LEX). Zarówno ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych jak i o ustawa o związkach zawodowych z dnia 23 maja 199! r. ( ani także żaden inny akt prawny ) nie zawierają regulacji które przekazywałby do kognicji sądów powszechnych sprawy związane ze sporami między pracodawcą a związkami zawodowymi na tle ujawniania imiennej listy członków związku. Wprost przeciwnie art.37 ustawy o związkach zawodowych stanowi, że spory między związkami zawodowymi a pracodawcami i ich organizacjami dotyczące interesów pracowniczych rozwiązywane są na zasadach określonych w odrębnej ustawie (tj. ustawie o sporach zbiorowych).
Reasumując droga sądowa w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna, zaś powód swoich interesów opisanych w pozwie może jedynie dochodzić na drodze przewidzianej przepisami ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Na oryginale właściwe podpisy.
